Metoda suchego pędzla

Jakiś czas temu robiąc generalne porządki znalazłam w szufladzie ramkę z młodzieńczych lat. Z uwagi na jej krzyczący, niebieski kolor przeleżała tam kilka dobrych lat, ponieważ ciągle nie pasowała do ogólnego wystroju salonu. Wyciągnęłam ją z szuflady, popatrzyłam na nią, pomyślałam: "...na biało..." i odłożyłam z powrotem do szuflady. Minął miesiąc. Dzisiaj, pod wodzą impulsu sięgnęłam po nią ponownie z konkretnym już planem działania. Od jakiegoś czasu urzekają mnie prace będące efektem zastosowania metody suchego pędzla. Chciałam tę wiedzę zastosować w praktyce, więc wybór padł na wspomnianą ramkę. Korzystając z Krzysiowej drzemki przystąpiłam do pracy.

Zaczęłam od pomalowania ramki szarą farbą akrylową, jaka pozostała mi po malowaniu doniczki.

Gdy ramka wyschła, sięgnęłam po białą farbę akrylową i zanurzyłam w niej koniuszek pędzla. Nadmiar farby usunęłam wycierając pędzel o gazetę, która chroniła przed zabrudzeniem i niemal suchym pędzlem zaczęłam omiatać wystające na ramce kwiatuszki. Oszołomiona patrzyłam, jak błyskawicznie kwiaty nabierały głębi. 

Tak samo omiotłam krawędzie ramki. To była czysta przyjemność i trwało to zaledwie chwilę, zanim ramka była gotowa.

W ramce zagościło zdjęcie mojej ukochanej babci Jadzi.

Ta metamorfoza była wyjątkowo szybka i jak się okazało banalnie łatwa, za to efekt naprawdę mnie zaskoczył. Zresztą sami zobaczcie.

Polecam metodę suchego pędzla na czas drzemki Waszych pociech lub na każdą inną wolną chwilę ;)

Pozdrawiam Was gorąco i rzucam się w żar upału za oknem :)