Jak zrobić karnawałowy stój strażaka?

Witam po długiej nieobecności. Z nowymi silami i pomysłami wracam na łamy Starej Winiarni, aby dzielić się z Wami tym, co ponownie przyjdzie mi do głowy :) Wiem, że karnawał właśnie się zakończył, ale może poniższe wskazówki zainspirują kilku zdeterminowanych rodziców do działania w przyszłym roku.

Na początku grudnia zapytałam naszego syna, za kogo chciałby się przebrać na bal karnawałowy. Ku mojemu wielkiemu zdziwieniu, bez chwili zastanowienia odpowiedział, że chciałby być strażakiem. Od tamtego dnia temat strażaka nie schodził z "wokandy". Zaczęły się usilne prośby, aby puszczać mu filmy z akcji gaszenia pożarów i ogólnie Krzysiu poczuł w sobie misję do bycia strażakiem. Jako Krzysiowa mama postawiłam sobie za punkt honoru uszyć mu stosowny strój. Założenie było takie: mieszkamy w Polsce, więc uniform musi jak najbardziej przypominać strój polskiego strażaka (żadnych stylizacji na wzór amerykański, itp.).

Kask

Po moich mizernych próbach skonstruowania kasku poddałam się i poszukałam takowego na Tablica.pl. Udało mi się znaleźć fantastyczny, idealny, ale przede wszystkich fachowy kask. Używany, kosztował 25zł. Później udało mi się znaleźć ten sam kask w kilku sklepach internetowych. Producentem jest niemiecka firma Klein, która specjalizuje się w produkcji zabawek dla dzieci (tutaj link do strony producenta). 

Hełm występuje w 4 kolorach: 

- żółtym (oznaczony kodem producenta 8927), 

- czerwonym (8918), 

- srebrnym (8924)

- fluorescencyjnym, czyli bladożółtym (8944). 

Występuje też w większych zestawach: 7-elementowym z gaśnicą, megafonem, telefonem, rękawicami i łomem i jeszcze jednym, bliżej nieokreślonym przedmiotem (8928) i drugi wzbogacony o pistolet na wodę ze zbiornikiem na plecy i toporek. 

Tak naprawdę kask był osiągalny tylko w jednym sklepie, tutaj (w reszcie jako produkt niedostępny) w cenach zależnych od koloru 59,99 - 78,99. Zestawy były w cenach, odpowiednio 127zl i 195zł i były osiągalne również na Allegro.

Teraz parę słów o samym kasku. Wygląda bardzo realistycznie zarówno pod względem kształtu, jak i jakości wykonania. Kark zakrywa czarna pelerynka, a wewnątrz kasku znajduje się stosowna regulacja pozwalająca na dopasowanie hełmu do różnego wieku i obwodu głowy dziecka. Po brodą znajdują się 2 paski łączone za pomocą rzepa, żeby kask dobrze się trzymał. Ponadto zabawka jest wyprodukowana "na licencji renomowanej firmy MSA, produkującej profesjonalny sprzęt m.in do ochrony głowy". Jednak najfajniejszym elementem hełmu jest opuszczana szybka! Początkowo bałam się, że Krzysiu będzie czuł się niekomfortowo z zamkniętą szybką, ale nic bardziej mylnego - zamykał szybkę po czym dodawał od razu: "Idę gasić pożar"...:) Był nim zachwycony! Z tego co napisała mi mama poprzedniego właściciela kasku wynikało, że jej syn również uwielbiał ten kask do tego stopnia, że nawet się w nim kąpał (pozdrawiam panią Martynę).

Strój

Obecnie, nasz Krzysiu nosi rozmiar 92/98. Zatem do uszycia stroju niezbędne były:

- czarny materiał o wymiarze ok. 150x170cm (kupiłam na Allegro czarną, mięsistą satynę w cenie 11zł + 7zł przesyłka; po uszyciu stroju pozostał mi skrawek o wymiarach 50x50cm)

- wstążka żółta o szerokości 38mm (3m)

- wstążka biała lub jasnoszara o szerokości 38mm (3m)

- pianka w arkuszach A4 (do kupienia w Empiku lub dobrze wyposażonej księgarni; do kupienia jako pojedynczy arkusz lub pakowane po 3 arkusze i więcej w różnych kolorach - 4,99zł Empik za 3 szt.)

- czarny cienkopis niezmywalny

- czarny gruby flamaster niezmywalny

- zamek błyskawiczny rozdzielny 45cm (czarny)

- rzep czarny

- drukarka

- nożyczki

- mydełko

- rozpinana koszula i spodenki na wzór

- gumka (zwana również "gaciową")

- gazeta

Na samym początku zabrałam się do wykonania wykroju. Dodam, że robiłam to po raz pierwszy w życiu i złamałam przy tym pewnie ze 100 krawieckich zasad, ale ostatecznie strój pasował na Krzysia.

Za wzór posłużyła mi Krzysiowa rozpinana koszula i dość szerokie spodnie. Wykrój tworzyłam na złożonej gazecie, żeby po jej rozłożeniu uzyskać równe proporcje.

Następnie odrysowałam wykrój za pomocą mydełka na czarnej satynie, zostawiając trochę materiału na zakład. Tworzenie wykroju było niczym w porównaniu ze złożeniem wszystkich elementów w całość i zeszycie ich na maszynie. Przyznam, że sporo się nad tym nagłowiłam, jaką przyjąć kolejność szycia. Zanim jednak przystąpiłam do zszywania, konieczne było przyszycie białej i żółtej wstążki.

Wcześniej gruntownie przestudiowałam zdjęcia polskich strażaków. Przede wszystkim zwracałam uwagę na rozmieszczenie wspomnianych wcześniej pasków (biały pasek zawsze na górze, a pod nim żółty). Konieczne było przyszycie pasków z przodu i z tyłu w dwóch rzędach oraz na rękawach i nogawkach.

Napisy

Zastanawiając się nad stworzeniem napisu "straż" i "strażak" od razu przyszła mi na myśl pianka w arkuszach. Bardzo wdzięczny materiał do szycia i wycinania. Występuje w różnych kolorach, więc o kolor żółty nie było trudno. Na początku pomyślałam, że wydrukuję napis a następnie za pomocą kalki przeniosę na piankę. Niestety pianka okazała się oporna na działanie kalki, więc musiałam wymyślić coś innego. Wycięłam zatem litery i gotowy szablon przyłożyłam do pianki. Następnie za pomocą grubego, wodoodpornego pisaka zaczęłam zaznaczać kontury liter (rysując drobne kreski raz przy razie, zaczynając od zewnątrz i kierując kreski do środka wyciętych liter). 

Należy pamiętać, aby przesuwając szablon nie rozmazać utworzonych dopiero co konturów (pianka potrzebuje chwili, żeby wchłonąć tusz z pisaka). Cienkopisem poprawiłam kontury, a litery wypełniłam grubym flamastrem. 

Starałam się znaleźć podobną czcionkę do tej, która stosowana jest na strażackich mundurach. Zastosowałam czcionkę o nazwie "Franklin Gothic Demi Cond" (OpenOffice 3.3). Napis "strażak" na plecach był wielkości 210, a napis "straż" z przodu wielkości 130. Jedynie litera "ż" wymagała małej modyfikacji (kreska zamiast kropki; wystarczyło dorysować kreskę). 

Napisy przyszyłam na etapie wszywania wstążek: żółtej i białej.

Dopiero teraz mogłam zacząć zszywać wszystko w całość. Zaczęłam od ramion, a następnie przyszyłam rękawy. Jako kolejne, zszyłam rękawy wzdłuż, a potem boczki. 

Z przodu, na środku pozostawiłam miejsce na napę, która zakrywała zamek błyskawiczny i rzepy. Ostatnim elementem była stójka. Może nie wyszła idealnie, ale jak na pierwszy raz może być ;)

Gaśnica

Założenie było takie, żeby gaśnica mogła być zakładana na plecy jak plecak. Pomysł był, ale początkowe, negatywne nastawienie Krzysia podcięło mi skrzydła. Została więc zwykła mała gaśnica. Do jej skonstruowania posłużyła jedynie plastikowa butelka po Coli z Biedronki (0,5l) i rozpylacz od starego, niedziałającego już spryskiwacza. Wystarczyło pomalować ją farbą w sprayu (niestety nie miałam czerwonej, a jedynie białą).

Ta na zdjęciu jest już mocno zdezelowana, ponieważ Krzysiu widział konieczność zutylizowania butelki w odpowiednim pojemniku zgodnie z ustawą śmieciową ;) Spokojnie można by użyć rozpylacza od płynu do szyb. Problem będzie jedynie ze średnica gwintu. Zapewne będzie mniejszy niż średnica otworu butelki, więc można połączyć obie rzeczy za pomocą taśmy izolacyjnej lub innej. Zresztą puste opakowanie po płynie do szyb również z powodzeniem można by zaadaptować na gaśnicę dla małego strażaka. 

Reakcja Krzysia
Pierwszym elementem stroju, jaki dostał Krzysiu był kask. Dzięki pomocy mamy chrzestnej pokonał ponad 300km, żeby dotrzeć do małego strażaka (dzięki Madziu ;). Wcześniej za kask służyła mu papierowa konstrukcja, która z powodzeniem pozwalała Krzysiowi wczuć się w rolę ;)   

Jednak jej prowizoryczny charakter zaważył na decyzji o kupnie "prawdziwego" kasku. Gdy tylko dotarła przesyłka Krzysiu natychmiast zasunął szybkę i powiedział: "Jadę do pożaru. Jadę gasić pożar!" Sądziłam, że z porównywalnym entuzjazmem zareaguje na resztę stroju, nad którym mama siedziała całe 3 dni. Niestety... W dzień, w który miał się odbyć bal karnawałowy w przedszkolu Krzysiu zastrajkował. Na widok stroju strażaka płakał wniebogłosy i powtarzał: "Ja nie chcę być strażakiem!". Na nic zdały się prośby i tłumaczenia, że inne dzieci też będą miały przebrania. W takiej atmosferze dotarliśmy do przedszkola, ale Krzysiu nadal uparcie odmawiał założenia stroju. Cały dzień w pracy chodziłam jak struta i zamartwiałam się tym, że tyle starań poszło na marne. Po pracy pojechaliśmy z mężem odebrać Krzysia z przedszkola. Jakie było nasze zdziwienie, gdy zobaczyliśmy go w pełnym rynsztunku strażaka! Panie opowiadały nam, jak wyglądał cały dzień. Z rana Krzysiu nie mógł się zdecydować: to zakładał, to znowu zdejmował strój, żeby potem znowu założyć i ponownie zdjąć. I tak do drugiego śniadania, ponieważ potem nie chciał już słyszeć o zdjęciu stroju. Nie chciał go zdjąć nawet do spania. Panie zanosiły się od śmiechu, gdy Krzysiu próbował wcisnąć kask po swój leżaczek, żeby tylko mieć go jak najbliżej siebie. Zasnął nie tylko w stroju strażaka, ale i z gaśnicą u boku!

To był przełom. Od tamtego dnia Krzysiu często domaga się swojego stroju, żeby także w domu gasić pożary;) Teraz jest wyposażony w prawdziwy strój strażaka, posiada porządny kask i przydatną gaśnicę :)

Pozdrawiam i zapraszam na kolejny post. Tym razem zaproszę Was do odmienionej kuchni :)

Stara Winiarnia